رابطه ناتوانی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجمن ام اس تهران

مقدمه : ناتوانی از مهم ترین عوامل تعیین کننده دوره بیماری، درمان و در نتیجه نتایج توانبخشی و کیفیت زندگی در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس می باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین رابطه ناتوانی و کیفیت زندگی مبتلایان به ام اس انجام شد. روش ها : این مطالعه مقطعی بر روی 325 بیمار مراجعه کننده به بخش فیزیوتراپی انجمن ام اس ایران )تهران( انجام شد. ابزار گردآوری داده ها جهت سنجش کیفیت زندگی پرسشنامه MSQOL-54 و جهت سنجش میزان ناتوانی مقیاس EDSS  بود. داده ها با بکارگیری تی تست، کای مربع و رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   نتایج : میانگین سنی بیماران 4/10±1/39 سال بود. تجزیه و تحلیل 14 حیطه کیفیت زندگی نشان داد که بیشترین و کمترین نمره یکفیت زندگی به ترتیب مربوط به حیطه درد (7/25±8/67) و محدودیت نقش به علت مشکلات جسمانی(1/17±31) بود. در مدل رگرسیون خطی نشان داده شد که ناتوانی تاثیر معنی دار و معکوسی بر دو حیطه ترکیبی سلامت جسمانی و سلامت روحی-روانی کیفیت زندگی دارد (001/0P ˂).   بحث و نتیجه گیری : مطالعه حاضر رابطه ناتوانی و متغیرهای فردی )سن شروع بیماری و جنسیت( را بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس نشان داد. بنابراین به منظور بهبود کیفیت زندگی بیماران، درمان های حمایتی برای کاهش ناتوانی  و حفظ کارکردها در بالاترین سطح ممکن بخصوص در زنان و افراد با سن ابتلای بالاتر توصیه می گردد.   واژگان کلیدی : ناتوانی، یکفیت زندگی، مولتیپل اسکلروزیس، MSQOL-54